|
Oglądasz wypowiedzi znalezione dla hasła: Glosa do wyroku SN
Temat: CITI niespodzianka
Janiak A.glosaOSP 2000/7-8/115 - t.6 Glosa do wyroku SN z dnia 28 maja 1999 r., III CKN 196/98. Gdy bank poniesie szkodę, bo utraci pieniądze podjęte bezprawnie z konta przez osobę nieuprawnioną, to może dochodzić odszkodowania wyłącznie od sprawcy tego wyłudzenia, w trybie odpowiedzialności deliktowej. Jeżeli odszkodowania nie wyegzekwuje od sprawcy, sam będzie musiał ponieść skutki takiej straty. Nic też nie stoi na przeszkodzie, aby bank ubezpieczał się od tego rodzaju ryzyka.
Ciekawe!
z tego należy wnosić że Bank ma udowodnić mi że to ja dokonałem transakcji kartą jeżeli twierdze że jej nie dokonałem, oraz że to bank ma sobie szukać złodzieja a nie ja. Wniosek jest prosty każda operacja przeprowadzona kartą którą zakwestionuje klient a bank nie jest w stanie bezsprzecznie udowodnić że to klient jej dokonał obciąża Bank nawet gdy nastąpiła przed czasem zastrzeżenia karty. Z przytoczonych przez Ciebie decyzji wynika prosty wniosek w sytuacji gdy bank się miga od odpowiedzialności należy iść do sądu.
Przejrzyj resztę wiadomości
Temat: Podział majątku a udziały w spółce z o.o.
I jeszcze :
Sąd Najwyższy przyjął w wyroku z 20 maja 1999 , że uprawnienia majątkowe
związane z udziałem przysługują obydwu małżonkom, korporacyjne zaś tylko jednemu
z małżonków. Pogląd ten spotkał się jednak z krytyką doktryny przyjmującej tezę
o zakazie „rozszczepiania” praw udziałowych (A. Kidyba: Kodeks spółek
handlowych. Tom I. Komentarz do artykułów 1-300, Kraków 2004, s. 768; A.
Kondracka, T. Mróz: Glosa do wyroku SN z 20 maja 1999 r., MoP 2001, nr 10, s.
558; R. Potrzeszcz,T. Siemiątkowski, w: Naworski J.P., Strzelczyk K.,
Siemiątkowski T., Potrzeszcz R.: Komentarz do kodeksu spółek handlowych. Spółka
z ograniczoną odpowiedzialnością, pod red. R. Potrzeszcza i T. Siemiątkowskiego,
Warszawa 2001, s. 248-251). Zgodnie z tym odmiennym stanowiskiem, w związku z
nabyciem (objęciem) udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością przez
jednego z małżonków, drugiemu małżonkowi nie przysługują żadne prawa związane z
tymi udziałami i zajmuje on pozycję osoby trzeciej. Jednakże w związku z tym, że
majątek wspólny uszczuplono o określone środki, małżonek nieuczestniczący w
spółce ma roszczenia do małżonka będącego wspólnikiem o świadczenie do majątku
wspólnego np. dywidendy (art. 31 § 2 pkt 2 k.r.o. - dochody z udziałów
stanowiących majątek osobisty wspólnika wchodzą do majątku wspólnego), kwoty
przypadającej w ramach podziału sum likwidacyjnych, wynagrodzenia za udziały
umorzone. - Cytuję komentarz Rodzynkiewicza.
Przejrzyj resztę wiadomości
Temat: Obniżenie czynszu
Witam, poniżej zamieszczam tezy z orzeczeń ujętych do interesującego Cię przepisu pr., ostatni fragment jest tezą z piśmiennictwa. Pozdr. Hanka 1988.04.19 uchwała SN U III CZP 25/88OSNC 1989/9/139 W razie braku dopływu wody do urządzeń wodno-kanalizacyjnych w lokalach tylko niektórych członków spółdzielni mieszkaniowej, każdy z nich może potrącić należność odpowiadającą wysokości jego udziału w ogólnych kosztach dopływu wody. 1985.02.20 wyrok NSA USA/Po 1149/84ONSA 1985/1/8 w Poznaniu 1. Sprawność urządzeń technicznych znajdujących się w lokalu mieszkalnym i wpływających na wysokość czynszu najmu, jak również ewentualne przyczyny ich niesprawności, nie mają wpływu na ustalenie stawek czynszu przez terenowy organ administracji państwowej. 1979.02.06 wyrok SN U IV CR 491/78OSNC 1979/10/194 przegląd orzeczn.: Gersdorf M. Piekarski M. NP 1980/11-12/151 Członkowi spółdzielni mieszkaniowej przysługuje względem spółdzielni - na podstawie stosowanego w drodze analogii art. 664 § 1 k.c. - roszczenie o zmniejszenie wysokości czynszu w rozumieniu art. 144 § 3 ustawy z dnia 17 lutego 1961 r. o spółdzielniach i ich związkach (Dz. U. Nr 12, poz. 61 ze zm.) w zakresie tych składników, które dotyczą ściśle świadczeń związanych z bieżącą eksploatacją mieszkania (dostarczanie wody, ogrzewanie mieszkania, funkcjonowanie windy). Natomiast żądania obniżenia czynszu nie uzasadniają wady dotyczące samej substancji mieszkania. 2. Zawiniona przez wynajmującego niesprawność takich urządzeń wywołuje skutki wyłącznie cywilnoprawne w postaci roszczenia przewidzianego w art. 664 § 1 k.c. 1965.12.14 wyrok SN U II CR 470/65 OSNC 1966/11/192 Częściowe zmniejszenie należności za centralne ogrzewanie będzie usprawiedliwione w razie ustalenia, że stopień ogrzania lokalu jest wprawdzie niedostateczny i wskazuje na zmniejszoną użyteczność centralnego ogrzewania, lecz nie czyni go, z punktu widzenia potrzeb najemcy, zupełnie bezużytecznym. W razie zaś tak słabego ogrzania lokalu, że można je uznać za całkowicie bezużyteczne, najemcy przysługuje prawo zwolnienia się w całości od obowiązku uiszczania opłat za centralne ogrzewanie. Radwański Z. glosa OSP 1992/5/108 - t.2 Glosa do wyroku SN z dnia 16 stycznia 1991 r., I CR 776/90. Art. 677 k.c. przewiduje roczny termin przedawnienia o zwrot nakładów, stanowiących zastępcze świadczenie za odszkodowanie należne najemcy od wynajmującego z tego powodu, że nie otrzymał on przedmiotu najmu (lokalu) w należytym stanie. Z tego tytułu nie ma on już innych roszczeń, które mógłby realizować przy zastosowaniu ogólnych terminów przedawnienia. I o to ustawodawcy właśnie chodzi, aby wszelkie roszczenia związane z jakością przedmiotu najętego były rozpatrywane w krótkim, rocznym terminie liczonym od dnia zwrotu rzeczy (art. 677 k.c.). Dlatego właśnie przepis ten odnosi się także do roszczeń najemcy o zwrot nadpłaconego czynszu, m. in. z uwagi na przysługujące mu uprawnienia o obniżenie czynszu z tytułu wady rzeczy najętej (art. 664 § 1), jak i roszczeń wynajmującego przeciwko najemcy o "naprawienie szkody z powodu uszkodzenia lub pogorszenia rzeczy" (art. 677 k.c.).
Przejrzyj resztę wiadomości
Temat: Zraządzanie drogą - jaka ustawa
może się przyda ?
Stefański Ryszard A. Glosa do wyroku SN z dnia 1 grudnia 2000 r., V KKN
445/2000.
Notka bibliograficzna : Glosa krytyczna
Komentowane orzeczenie :
2000.12.01 wyrok SN V KKN 445/00 LEX nr 50911
Tezy publikacji :
1. Miejscami poza drogami publicznymi, do których ma zastosowanie ten przepis
[art. 1 ust. 2 pr. o ruchu drogowym], są miejsca ogólnie dostępne dla ruchu
pojazdów. Chodzi o ruch dostępny w pełnym lub ograniczonym zakresie dla
każdego, a zatem o drogi na terenie zakładów przemysłowych, budowlanych,
parkingi itp. Ma to być ruch reglamentowany, a taki ze swej istoty może odbywać
się wyłącznie na drodze, tj. wydzielonym, przystosowanym do komunikacji pasie
ziemi, łączącym poszczególne miejscowości lub punkty terenowe. Nie może to więc
być każde miejsce, gdzie obywa się ruch pojazdów, ale tylko takie, które jest
przeznaczone do ruchu. Chodzi nie o ruch pojazdów mogący odbywać się
sporadycznie w jakimś miejscu niedostępnym dla powszechnego użytku, lecz o ruch
w miejscu powszechnie dostępnym, służącym ogólnie lub lokalnie komunikacji.
[...]
Nie mogą być zaliczone do "innych miejsc dostępnych dla ruchu pojazdów"
miejsca, w których nie odbywa się ruch ogólnodostępny, a jedynie w danym
miejscu dopuszczone są do ruchu pojazdy ściśle określonego, wąskiego grona
osób. Nie są nimi drogi prywatne, tj. dostępne dla ich właścicieli lub osób
przez nich upoważnionych, prowadzące do gruntów rolnych, z których korzysta
właściciel, by dojechać do pola w celu wykonania zabiegów agrotechnicznych,
drogi leśne, wykonane w tzw. przecinkach, pola, łąki, sady itp.
2. Stosowanie pr.o ruchu drogowym w tych miejscach [poza drogami publicznymi]
jest ograniczone do przepisów regulujących bezpieczeństwo ruchu (płaszczyzna
normatywna) oraz w zakresie, w jakim jest to konieczne dla uniknięcia
zagrożenia bezpieczeństwa uczestników ruchu (płaszczyzna sytuacyjna). Chodzi
przede wszystkim o stosowanie fundamentalnych zasad ruchu drogowego, takich
jak: ruch prawostronny, pierwszeństwo przejazdu, używanie świateł od zmierzchu
do świtu itp. Zastrzeżenie, że p.r.d., poza drogami publicznymi i strefami
zamieszkania, ma zastosowanie tylko w wypadkach, gdy jest to niezbędne dla
uniknięcia zagrożenia bezpieczeństwa uczestników tego ruchu, ogranicza zakres
jego stosowania do tych, które regulują bezpieczeństwo ruchu. Należy więc a
limine odrzucić stosowanie tych przepisów p.r.d. które mają charakter
porządkowy.
1987.12.30 uchwała SN III CZP 83/87 OSNC 1989/6/93
1. O zaliczeniu drogi do kategorii dróg wewnętrznych decydują przesłanki z art.
11 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. Nr 14,
poz. 60).
2. W razie samowolnego naruszenia pasa drogowego drogi wewnętrznej (art. 11
ust. 1 ustawy) właściwym do rozpoznania sporu jest sąd powszechny.
Przejrzyj resztę wiadomości
Temat: "Uczucia religijne" - co to jest?
Joanna Piórkowska-Flieger:
" Skutkiem zachowania sprawcy jest obraza uczuć religijnych innych
osób (co najmniej dwóch). Obraza ta następuje przez publiczne
znieważenie przedmiotu czci religijnej lub miejsca przeznaczonego do
publicznego wykonywania obrzędów religijnych. Przedmiotem czci
religijnej jest każdy przedmiot, któremu przyznany został taki
charakter według zasad określonej religii (np. obrazy lub figury
przedstawiające świętych, relikwie). Zdaniem L. Gardockiego zniewaga,
o jakiej mowa w art. 198, nie musi dotyczyć materialnego przedmiotu
czci religijnej, ale również „przedmiotu w szerszym sensie obiektu
kultu (np. znieważanie Mahometa, Buddy lub Jezusa)” (L. Gardocki,
Prawo..., s. 248).
Sprawca może obrazić uczucia religijne innych osób również poprzez
zniewagę miejsca przeznaczonego do publicznego wykonywania obrzędów
religijnych, którymi są np. kościoły, kaplice, domy modlitwy.
Przyjmuje się również, że za takie miejsca uznać należy ulice i
place, które za zgodą odpowiednich władz udostępniane są do
publicznego wykonywania obrzędów religijnych, np. w celu
przeprowadzenia procesji w święto Bożego Ciała."
Marian Filar
"1. Bezpośrednim przedmiotem ochrony jest wolność poszczególnych osób
od wszelkich zachowań, które obrażając ich uczucia religijne,
stwarzają im poczucie dyskomfortu psychicznego związanego z
odczuwaniem braku szacunku dla ich konfesji.
2. Przedmiotem czynności wykonawczej jest przedmiot czci religijnej
lub miejsce przeznaczone do wykonywania obrzędów religijnych, a więc
obiekty o charakterze materialnym.
3. Przedmiotem czci religijnej może być np. symbol danej wiary
(Krzyż, Gwiazda Dawida, Półksiężyc), materialne odzwierciedlenie
bóstwa (posągi, wizerunki), przedmioty służące do liturgii (szaty
rytualne, hostia itp.). Nie są nimi natomiast osoby duchowne.
Propozycja K. Skubisza, by w związku z tym objąć specjalną ustawą
ochronę imienia Jana Pawła II, wydaje się dyskusyjna (zob. K.
Skubisz, Glosa do wyroku SN z 6 kwietnia 2004 r., I CK 484/2003, MoP
2006, nr 4, s. 207).
4. Miejscem przeznaczonym do wykonywania obrzędów religijnych są
budynki i pomieszczenia przeznaczone do uprawiania kultu (kościoły,
kaplice) oraz przestrzenie do nich należące (np. plac przed
kościołem), gdzie odbywają się rutynowo obrzędy religijne, a także i
te miejsca, gdzie obrzędy dokonywane są okazjonalnie za zgodą czy po
powiadomieniu stosownych władz (np. polowy ołtarz urządzony do
celebracji procesji). W tym ostatnim wypadku miejsca te chronione są
jedynie w czasie wykonywania tych obrzędów. Nie jest chronione
miejsce, w którym osoby zbierają się spontanicznie i okazjonalnie
celem kultywowania swej wiary (np. prywatne mieszkanie, w którym
kilka osób odbywa zbiorowe modły).
5. Przepis nie obejmuje ochroną samego podmiotu kultu jako bytu
idealnego i abstrakcyjnego (np. bóstwa), a także zespołu dogmatów
filozoficznych i wartości właściwych danemu kultowi (odmiennie L.
Gardocki, Prawo karne, Warszawa 2007, s. 247, który przez pojęcie
przedmiotu kultu rozumie również sam obiekt kultu; zbliżony, choć nie
identyczny, pogląd wyrażają A. Zoll, w: Kodeks karny. Część
szczególna. Komentarz do kodeksu karnego, t. 2, Kraków 2006, s. 586 i
A. Wąsek, Przestępstwa przeciwko przekonaniom religijnym de lege lata
i de lege ferenda, PiP 1995, nr 7, s. 33).
6. Przestępstwo ma charakter materialny i dla jego bytu niezbędne
jest spowodowanie skutku w postaci obrazy uczuć co najmniej dwóch
osób.
7. Zniewaga polega na okazaniu pogardy dla wartości reprezentowanych
przez adresata działania sprawcy. Może ona przybierać formę werbalną,
a także polegać na każdym innym działaniu lub zaniechaniu, jeśli
tylko ze względu na jego treść lub formę stanowi ono wyraz
lekceważenia i pogardy dla tych przedmiotów lub miejsc, a przez to
obrazę uczuć religijnych innych osób.
8. Nie stanowi natomiast zniewagi czy pogardy krytyka poglądów
głoszona przez przedstawicieli danej wiary ani też jej dogmatów. Nie
będzie również taką zniewagą użycie w celu kreacji artystycznej jej
symboli, jeśli zamierzeniem kreatora nie jest wyrażenie pogardy dla
takich symboli, a forma i treść tej kreacji nie zawierają elementów
poniżających. Do uznania bowiem, iż mamy do czynienia z obrazą uczuć
religijnych innych osób przez publiczne znieważanie przedmiotów, o
których mowa w art. 196, nie wystarcza jedynie subiektywne odczucie
tych osób, lecz czynności sprawcy muszą być obiektywnie znieważające
i obrażające."
To fragmenty komentarzy do art. 196 kk z Lex Polonica.
Art. 196. Kto obraża uczucia religijne innych osób, znieważając
publicznie przedmiot czci religijnej lub miejsce przeznaczone do
publicznego wykonywania obrzędów religijnych,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia
wolności do lat 2.
I krótka uwaga na koniec - bez względu na to, co kto myśli o religii
i bogach, uczucia religijne to coś rzeczywistego.
Przejrzyj resztę wiadomości
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.plorientmania.htw.pl
|
|
Cytat |
Diabeł: wielki, czarny znak zapytania. Napierski Stefan Debiutuje się do samej śmierci, a i śmierć jest też debiutem. Aleksander Kumor Dla konserwatysty refleksja nad podstawami własnego światopoglądu jest rodzajem profanacji tak samo jak konieczność udowadniania egzystencji Boga jest estetycznym zgorszeniem dla każdego prawdziwie wierzącego; jest wyprowadzaniem irracjonalnej wartości na poziom racjonalny, desakralizacją boskości, której odebrany zostaje urok tajemniczości, bez której nie można pewnie stawić czoła lewicowym czcicielom diabła na ich polach bitewnych rozumu. Georg Quabbe Dlaczego tak często ludzie, dla których bardzo dużo zrobiłeś, ciężko się na ciebie obrażają? Może dlatego, że przypominasz im o ich słabościach. Kirk Douglas, Syn śmieciarza, Autobiografia Aby uwierzyć w drugiego człowieka, należy najpierw uwierzyć w siebie. Żyć w harmonii ze światem widzialnym i niewidzialnym. Odnaleźć prawdziwe oblicze Boga. . . Ale czy miłość jest w stanie uchronić przed samotnością? Nie zapominajmy, że "Bóg ukrył piekło w samym sercu raju". Paulo Coelho
|
|